<< poprzednia  1 2 3 4 5  następna >>

Olbrzymie psy z różnych stron świata - str. 2

BULDOG AMERYKAŃSKI

 Buldog amerykański

© Źródło: http://en.wikipedia.org/wiki/American_Bulldog#mediaviewer/File:%D7%91%D7%95%D7%9C%D7%93%D7%95%D7%92_%D7%90%D7%9E%D7%A8%D7%99%D7%A7%D7%90%D7%99_2014-04-15_02-34.jpg, autor: User:Elad1987, licencja: CC BY-SA 3.0, http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/

Buldog amerykański (american bulldog, ambul) to rasa wywodząca się od buldoga angielskiego, hodowana w USA w pierwotnym typie. Wyróżnia się dwa typy budowy: tzw. Johnson type (bully -bardziej masywny, podobny do bulmastifa) i Scott type (standard - szczuplejszy, podobny do PBT lub AST). Istnieje też pośredni typ, będący hybrydą wymienionych.

Krępy i silny na pierwszy rzut oka - mierzy 58 - 71 cm (suki 51 - 66) wzrostu i osiąga 41 - 68 kg (suki 32 - 59) wagi. Jego włos jest krótki. Umaszczenie może być białe lub białe z łatami (łaty także pręgowane), pręgowane, płowe, brązowe i mahoniowe.

Pies o silnym charakterze, ze skłonnością do dominacji. Wymaga opiekuna doświadczonego, konsekwentnego, umiejącego utrzymać autorytet. Jest zasadniczo psem posłusznym, który szybko uczy się, co mu wolno, a czego nie. W stosunku do obcych nieufny, ale nie agresywny. Wobec innych psów, dążąc do dominacji, może okazywać agresję, choć raczej sam bójki nie zaczyna. Jest psem rodzinnym, bardzo oddanym i cierpliwym, ma dobry kontakt z dziećmi. Jest odporny na różne warunki atmosferyczne i może być trzymany w kojcu, ale wymaga stałego kontaktu z człowiekiem i regularnych spacerów.

W Stanach jest towarzyszem farmerów, wykorzystywany jako pies stróżujący i pies obronny.

BULLMASTIFF

 Bullmastiff

© Źródło: http://no.wikipedia.org/wiki/Bullmastiff#mediaviewer/File:Game_Keeper%27s_Keeping_The_Faith.jpg, autor: MBOE3, licencja: CC BY-SA 3.0, http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/

Rasa psa zaliczana do grupy molosów w typie mastifa (typ dogowaty), wyhodowana w XIX wieku w Anglii jako pies stróżujący. Obecnie pełni również funkcję psa-towarzysza. Bullmastiff powstał w wyniku krzyżowania angielskich molosów: buldogów i mastifów. Od tych ostatnich różnią go lżejsza budowa i mniejsze rozmiary. Łączy w sobie spokój i opanowanie buldoga z silnym charakterem i instynktem obronnym mastifa.

Inteligentny i energiczny o spokojnym temperamencie. Zrównoważony i czujny. Hodowany jako pies stróżujący. Jest psem odważnym i odpornym na ból. Wymaga konsekwentnego postępowania i socjalizacji w związku z tendencją do dominacji wobec zwierząt i ludzi.

Wymaga regularnego usuwania martwego włosa oraz zaspokojenia sporych potrzeb ruchowych.

BULLY KUTTA

 Bully kutta

© Źródło: http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Bully_kutta_1.jpg, By Ajimian (Own work) [CC BY-SA 3.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)], via Wikimedia Commons

Bully Kutta (mastif pakistański) pochodzi z Pakistanu i tam jest bardzo popularny, ale jest też coraz lepiej znany poza jego granicami. Niektórzy uważają, że to stara rasa pierwotna, według innych jest krzyżówką ras azjatyckich, a jeszcze inni twierdzą, że powstał ze skrzyżowania z psami europejskimi. Najczęściej można go spotkać na wiejskich obszarach Pakistanu.

Są to bardzo duże psy, należą do największych na świecie - idealna wysokość psa to 81 cm, ale dochodzi nawet do 110, waga to 70 do 90 kg, ale może osiągać i 100 (rekordzista ważył podobno 230 kg). Jego sylwetka wpisuje się w prostokąt - jest nieco dłuższy niż wyższy. Jest mocnej budowy, silnie umięśniony. Zwracają uwagę duże fafle i wiszące podgardle. Włos ma krótki, twardy i prosty. Umaszczenie najczęściej białe, ale spotyka się też płowe, czarne i białe z czarnymi plamami. Wyróżnia go charakterystyczny lwi chód. Jest silny, zaskakująco zwinny i niezwykle odporny. Bardzo szybki i znany z wytrzymałości.

Bully Kutta, nazywany "Bestią ze Wschodu", ma opinię agresywnego. To pies bojowy, dominujący i niezależny. Ale też opisuje się go jako szlachetnego, niezwykle inteligentnego, opanowanego i cierpliwego. Jest niezawodnym obrońcą swojego pana, jego rodziny i mienia. Wobec dzieci jest łagodny. Wobec innych psów agresywny. Na spacerach zachowuje się spokojnie i grzecznie. Dobrze wychowany będzie szczerze oddanym i najwierniejszym przyjacielem, obrońcą i stróżem.

Jeżeli Bully Kutta nie ma sprawiać problemów, musi być od najwcześniejszego okresu socjalizowany i wychowywany. Zdecydowanie wymaga doświadczonego opiekuna; konsekwentnego, opanowanego i umiejącego zająć dominującą pozycję przywódcy. Jest dość trudny w tresurze i potrzebuje sporo uwagi, ale zarazem jest bardzo pojętny. Przystosowuje się do życia w mieście, ale trzeba pamiętać, że potrzebuje dużo ruchu i codziennych ćwiczeń.

W Pakistanie Bully Kutta wykorzystywane są do stróżowania, pilnowania owiec i gospodarstw. Uczestniczą w polowaniach na niedźwiedzie. Niestety, nadal biorą udział w walkach psów.

CANE CORSO

 Cane Corso

© Źródło: http://www.flickr.com/photos/danielleblue/533785138/in/photolist-PaMJ3-4USYEa-4USyRk-4UXaA3-4USy2T-4UXdbw-4UX8NJ-4UXbso-4UWN6w-4USnDv-4USUnp-4TgSK5-4aiLb8-4aiLig-5de74t-4TgRjU-mF21i3-mEZjWv-mF29Wq-mEZAGX-mEZtQT-mEZo2M-mF1Yow-mF28eh-mEYQZZ-mF1TfW-mEZgti-mF2ii5-mEZbPi-mEZ9Gk-mEYY4i-mEYNAa-mEZFpx-mF1Cb7-mF22Kb-mF25SU-mF2ahf-mF2j9y-mEYV38-mEZ6JM-4m8tFr-5MB1H8-pjhsQG-pjhsmW-bFSoDt-78pAEJ-78kG1K-azgsur-5hGWBG-dXwC8e, autor: danielle_blue, licencja: [CC-BY-SA 2.0 Deed] https://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.0/

Rasa psa zaliczana do grupy molosów w typie mastifa (typ dogowaty), pochodząca z Półwyspu Apenińskiego. Wywodzi się od molosów asyryjskich i jest spokrewniony z mastino napoletano. Bezpośrednim przodkiem cane corso jest dawny molos rzymski canis pugnax.

Używano cane corso do polowań na grubego zwierza, a także jako stróża domostw. Obecnie jest to pies stróżujący, obronny, tropiący i policyjny.

Typ tej rasy nie jest ujednolicony, ponieważ odbudowywano ją w latach 70. po prawie całkowitym jej wyginięciu. Wyróżniamy dwa typy psów rasy cane corso: wysoki, o długich kończynach, dość długiej kufie i nie najlepiej zaznaczonym stopie oraz pies średniej wielkości o krótkiej kufie i stopie bardzo wyraźnie zaznaczonym. Preferowany jest typ drugi.

Są to psy o atletycznej, muskularnej budowie i wyraźnie zaznaczonym kątowaniu kończyn tylnych. Muszą sprawiać wrażenie zdrowych, mocnych psów. Umaszczenie może być: czarne, grafitowe, ciemnoszare, jasnopłowe (tzw. żółtawe), płowo-czerwone i pręgowane, zawsze z czarną maską.

Cane corso italiano jest zrównoważonym psem jednego pana. Są to psy o silnym charakterze, są też niezależne i mają skłonności do dominacji. W sytuacji zagrożenia dla właściciela może stać się agresywny, wobec obcych jest nieufny.

CANE DI MANNARA

 Cane di Mannara

© Źródło: http://www.canedimannara.org/Home/Galleria, Alabai Sicilia

Cane Pastore di Mannara (owczarek sycylijski) to stara rasa psów pasterskich pochodzących z Sycylii.

Jest psem średniej do dużej wielkości - osiąga wzrost od 55 do 68 cm, za idealną wagę uznaje się 45 kg. Dymorfizm płciowy u tej rasy jest bardzo wyraźny. Charakteryzuje się rustykalnym wyglądem i mocną budową, ale o wyważonych proporcjach, nie sprawia wrażenia ciężkiego. Cechuje go ogólna harmonia w wyglądzie oraz siła i wytrzymałość korespondujące z jego starożytnym rodowodem.

Cane di Mannara to pies pracujący o typowych cechach psa pasterskiego. Odporny na choroby, dobrze znosi trudne warunki pogodowe na Sycylii. Nie jest wymagający, przyzwyczajony przez wieki do złego odżywiania (zwykle był karmiony czerstwym chlebem i mlekiem). Wykorzystywany nie tylko przy wypasie owiec, ale też do pilnowania owczarni i całego gospodarstwa. Jest doskonałym obrońcą przed lisami i bezpańskimi psami, ale także przed atakami wilków.

Bardzo przywiązany do swojego pana i jego rodziny. Terytorialny i nieufny, czujny w stosunku do obcych. W nocy nie przepuści żadnemu intruzowi próbującemu wtargnąć na pilnowany przez niego teren.

Obecnie na Sycylii żyje już niewiele Cane di Mannara (w roku 2012 naliczono ich 90) i rasa uznawana jest za zagrożoną. Entuzjaści i hodowcy z Sycylii usilnie dążą do jej ochrony. Ich celem jest uratowanie i zachowanie rasy, a następnie doprowadzenie do jej oficjalnego uznania i zwiększenia populacji. Stowarzyszenie Samannara poszukuje wolontariuszy chętnych do udziału w projekcie.

CANIS PANTHER

 Canis Panther

© Źródło: http://bastardog.altervista.org/wp-content/uploads/2014/12/1601514_404269956383062_419574983_n.jpg

Canis Panther został wyhodowany w latach 70-tych w Stanach Zjednoczonych. Na ostateczny wizerunek rasy złożyły się: staffordshire terrier, doberman, czarny labrador i czarny dog niemiecki.

Jest to bardzo duży pies - psy osiągają od 68 do 77 cm wzrostu i od 54 do 63 kg wagi. Jest silnie umięśniony, ma szeroką klatkę piersiową i mocne szczęki. Jego sierść jest krótka, a umaszczenie może byc różne - czarne, czekoladowe, szaro-błękitne lub płowe. Zwykle obcina mu się uszy i ogon.

Canis Panther to wrażliwy, uczuciowy pies, który słynie z wielkiego przywiązania do swojej ludzkiej rodziny. Może mieszkać w domu, w którym są dzieci, a także inne zwierzęta, gdyż - odpowiednio wychowany - będzie żył z nimi w przyjaźni. Jest inteligentny, bardzo pojętny i lojalny, nie przejawia agresji wobec innych zwierząt, w stosunku do obcych zachowuje się nieufnie. Ma skłonności do dominacji, więc wymaga opiekuna, który potrafi go opanować. Powinien być odpowiednio socjalizowany, a także szkolony w kierunku posłuszeństwa. Dobrze wychowany jest doskonałym psem rodzinnym, a zarazem stróżem i obrońcą.

Psy tej rasy nie mają problemów zdrowotnych i uważane są za zdrowe i odporne. Powinny jednak mieszkać w pomieszczeniach, gdyż ich krótka sierść nie chroni przed złymi warunkami pogodowymi. Co nie oznacza, że nie potrzebują przestrzeni - bardzo korzystny jest duży ogród, w którym pies może do woli biegać zaspokajając potrzebę aktywności fizycznej.

CAO DE GADO TRANSMONTANO

 Cao de Gado Transmontano

© Źródło: http://laotseu1.free.fr/images/images/37-LE%20DOGUE%20DU%20TIBET%20EST%20IL/photo20060127.jpg [Źródło: http://www.caodegadotransmontano.org.pt/]

Cao de Gado Transmontano (Transmontano Mastiff, Transmontano cattle dog, mastif portugalski) to stara rasa należąca do iberyjskich mastifów, spokrewniona z Rafeiro do Alentejo (portugalski pies stróżujący), mało znana poza północną Portugalią. Pomimo długiej historii dopiero niedawno rasa została uznana przez portugalski związek kynologiczny (Clube Portugues de Canicultura). Zarazem powstały programy mające ją chronić i upowszechniać

Transmontano jest największym z psów portugalskich. Samiec osiąga wzrost 74 - 84 cm i wagę 55 - 65 kg. Jest to pies o rustykalnym, zarazem szlachetnym wyglądzie. Prezentuje się jako silny i dobrze umięśniony. Ma długie nogi, głęboką klatkę piersiową, głowę dużą, elegancką podobną do niektórych ras azjatyckich i tureckich, na szyi fałdy chroniące w razie walki z wilkiem. Sierść ma bujną o różnym umaszczeniu. Preferowane są psy z sierścią średniej długości o barwie białej z ciemniejszymi łatami.

Cao de Gado Transmontano jest psem spokojnym i przyjaznym. Jest inteligentny, pojętny i posłuszny, ale też niezależny, zaborczy i uparty, mało tolerancyjny wobec nieznajomych ludzi i psów. Bardzo lojalny wobec swojego opiekuna. Jest psem terytorialnym, wyznaczony teren traktuje jako swój i broni go przed obcymi. Dobrze znosi zarówno zimowe mrozy, jak i letnie upały. Chroniąc się przed złą pogodą kopie dziury w ziemi, aby osłonić się przed wiatrem lub znaleźć chłodniejsze miejsce. Potrzebuje przestrzeni i swobodnego ruchu, nie nadaje się do życia w mieście. Wymaga wczesnej socjalizacji i szkolenia przez doświadczonego opiekuna, który potrafi go zdominować.

To przede wszystkim pies pasterski tradycyjnie wykorzystywany do prowadzenia stad z gór w doliny w okresie zimowym i z powrotem w góry latem oraz do ochrony stad owiec i kóz przed wilkami. Znany jako zabójca wilków Transmontano sprawdza się także jako doskonały pies stróżujący.

CAO DOS MOUREY

 Cao dos Mourey

© Źródło: http://www.dogbreedworld.com/dogs/cao_dos_mourey/cao_dos_mourey_1.jpg

Cao dos Mourey jest efektem prac hodowlanych zapoczątkowanych w 1975 roku, mających na celu odtworzenie pracującego mastifa znanego przed dwudziestym wiekiem. W programie wykorzystano teriera, buldoga i mastifa. Rasa została uznana przez World Wide Kennel Club (WWKC) i Dog Registry of America (DRA).

Jest to ogromny pies - osiaga 76 cm wzrostu i 81 kg wagi, wg. innych źródeł waży od 75 do 90 kg. Jego sierść jest pręgowana, preferuje się ciemniejszą. Jest bardzo silny i - jak na swoją wagę i rozmiary - potrafi wyjątkowo szybko biegać.

Cao dos Mourey znany jest ze swojego oddania. Bardzo przywiązuje się do swojej ludzkiej rodziny, jest lojalny i posłuszny. Jest psem pewnym siebie, spokojnym i zrównoważonym. Ma dobry stosunek do dzieci, wobec obcych jest nieufny, wobec innych psów będzie tolerancyjny, jeżeli od początku będzie tego uczony - z natury bowiem ma skłonności do dominacji. Dobrze reaguje na szkolenie.

Jest doskonałym opiekunem rodziny i jej dobytku. Może być trzymany w mieszkaniu, gdyż zachowuje się spokojnie, ale potrzebuje codziennych spacerów, zabaw i ćwiczeń na powietrzu. Ze względu na swoją wielkość nie jest to pies dla każdego - wymaga opiekuna spokojnego, ale umiejącego narzucić swój autorytet. Socjalizowany musi być od najwcześniejszego okresu.

CZARNY TERIER ROSYJSKI

 Czarny Terier Rosyjski

© Źródło: http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Lari_at_the_water.png, autor: Carlyleshl, licencja: CC-BY-SA 3.0, http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/deed.en

Początki rasy sięgają okresu powojennego XX stulecia. Po II wojnie światowej okazało się, że w rodzimym kraju rasy (ówczesnym Związku Radzieckim) poza kilkoma rasami wykorzystywanymi w różnych celach, nie ma jednej uniwersalnej, która mogłaby pełnić różnorodne funkcje w tak skrajnie odmiennych strefach klimatycznych występujących na obszarze tego kraju. Ze względu na rozpoczęcie prac nad wyhodowaniem tej rasy w okresie stalinowskim, psy są nieoficjalnie nazywane "psami Stalina". Prace nad nową rasą ruszyły z wielkim rozmachem. Zaangażowano wielu ówczesnych kynologów, biologów, genetyków. "Hodowlaną kolebką" rasy została wojskowa hodowla "Krasnaja Zwiezda". Trzy rasy wniosły znaczący wkład w powstanie nowej: Sznaucer olbrzym, Rottweiler oraz Airedale Terrier, przy czym protoplastą rasy został Sznaucer olbrzym. Kolejno utrwalając określone cechy oraz dodając nowe włączano w program hodowlany jeszcze inne rasy m.in. nowofundlandy i owczarki kaukaskie. Łącznie źródła podają, że w tworzeniu nowej rasy udział miało 17 ras.

Celem prac było otrzymanie psa powyżej średniego wzrostu, masywnego o mocnej konstrukcji, wytrzymałego, dobrze znoszącego różne warunki klimatyczne, łatwo uczącego się, odważnego i chętnie współpracującego z człowiekiem. W końcu w roku 1979 specjaliści z hodowli "Krasnaja Zwiezda" zdecydowali, iż prace nad tworzeniem rasy zostały zakończone. W roku 1981 hodowla "Krasnaja Zwiezda" opublikowała wzorzec rasy zatwierdzając długowłosego czarnego teriera. Tym samym został on uznany za odrębną rasę. 13 maja 1981 roku Ministerstwo Rolnictwa ZSRR w Zarządzeniu nr 19 określiło i zapisało wzorzec rasy.

W 2012 roku psy tej rasy zaczęły trafiać do jednostek rosyjskiej armii. Ma to być początek większych działań na rzecz wykorzystania jej w wojsku. Poprzednie próby, przeprowadzane w okresie ZSRR, zostały zarzucone.

Czarne teriery rosyjskie to psy duże, masywne, powyżej średniego wzrostu z bogato rozwiniętą okrywą włosową, wzbudzające respekt już samym wyglądem.

Są odważne, pewne siebie, silne, nieufne wobec obcych z szybką reakcją obronną. Cechują się zrównoważonym charakterem. Podatne na szkolenia. Wymagają stałego kontaktu z człowiekiem. Doskonale odnajdują się w dużych domach z ogrodem, jak i małych blokowych mieszkaniach. Nie nadają się do budy i kojca. Ciche i mało ruchliwe w domu.

DEERHOUND

 Deerhound

© Źródło: http://www.flickr.com/photos/andrea_arden/8571007881/in/photolist-e4oE2X-9aXxdt-vHACG-e4oE3g-e4uguU-e4ugtf-e4oE2R-e4oE2a-e4oE2n-e4oE2e-e4oE2p-e4ugu7-e4oE4e-e4oE4k-e4ugvS-e4ugv7-e4ugvm-e4oE3V-2cX6aC-6bB4P2-qoBbey-cyAoRJ-pz7go5-pzpq9Y-694xvd-7cLf7-61XzJS-5GNjwV-93vqYt-7yNkTW-7yNkP3-7yJyxv, autor: Andrea Arden, licencja: CC-BY 2.0, https://creativecommons.org/licenses/by/2.0/

Deerhound - chart szkocki - jest prawdopodobnie potomkiem dawnych chartów celtyckich. Jednymi z pierwszych zachowanych wzmianek o deerhoundzie są opisy psów określanych "deirhounds" w "History of Scotland", która została napisana w 1528 roku przez Pitscottie'a. Od tego okresu pojawiały się już regularne wspomnienia w literaturze o rasie psów wykorzystywanych do polowań na jelenie. Psy te były ulubieńcami przywódców klanowych w Szkocji, a król Jakub I Stuart przekazał dziesięć sztuk deerhoundów m.in. do Danii.

Na przełomie XVIII i XIX wieku charty szkockie były bliskie wyginięcia, lecz zostały odratowane między innymi dzięki promującemu je poecie – Walterowi Scottowi. Nie do końca są znane procesy hodowlane, jakie prowadzono w celu uzyskania współczesnego deerhounda. Hans Räber podaje, że dokonywano krzyżówek z mastifami, pirenejskimi psami na wilki i posokowcami kubańskimi. Wprowadzano także do pierwszych hodowli krew chartów rosyjskich oraz chartów macedońskich.

Księgę hodowlaną deerhoundów otworzono w roku 1870, a pierwszy zaakceptowany wzorzec pochodzi z roku 1892.

Duży pies, podobny do wilczarza irlandzkiego o szorstkiej i kosmatej sierści barwy szaro-błękitnej.

Chart szkocki był użytkowany do polowania na jelenie i wilki, najczęściej pracował w parach. Dobrze sprawdza się w coursingu. Teraz jest głównie psem towarzyszącym, choć o silnym instynkcie myśliwskim.

Dorosłe osobniki są przyjacielskie i spokojne, młodsze mogą wykazywać zachowania destrukcyjne, jeśli poświęca się im za mało uwagi. Nie są zbyt czujne i rzadko szczekają.

DOG ARGENTYŃSKI

 Dog argentyński

© Źródło: http://vi.wikipedia.org/wiki/Dogo_Argentino#mediaviewer/File:Dogo_Argentino_-Argentijnse_dog_14-04-2010_17-00-50.jpg, autor: Paul Hermans, licencja: CC-BY-SA 3.0, http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/

Dog argentyński (dogo argentino) – rasa psa zaliczana do grupy molosów, wyhodowana w Argentynie jako pies do polowania na grubą zwierzynę i do walki psów. Obecnie pełni rolę psa służbowego i psa-towarzysza, rzadziej psa stróżującego. Typ dogowaty.

Rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w Polsce dog argentyński został ujęty w wykazie ras psów uznawanych za agresywne.

Według wzorca rasy uznanego przez FCI dogo argentino jest psem rosłym, w typie molosa, budowy mezomorficznej, proporcjonalny i atletyczny. Dzięki silnemu umięśnieniu, uwidocznionemu pod skórą, sprawia wrażenie sprawnego i silnego psa. Sama skóra jest napięta, elastyczna, z niewielką ilością luźnej tkanki podskórnej.

Umaszczenie jest jednolite, całkowicie białe – jedna czarna lub ciemna plama wokół oka jest dopuszczalna, jeśli nie pokrywa więcej niż 10% powierzchni głowy. Włos jednolity, krótki, prosty i gładki w dotyku.

Stworzony do polowania na dużą zwierzynę. Jest wytrwałym psem dobrze sprawdzającym się w polowaniach na pumy oraz dzikie świnie (pekari), do czego jest wciąż wykorzystywany w kraju pochodzenia. Dog argentyński jako jeden z nielicznych psów węszy górnym wiatrem. Wszechstronność rasy jest wykorzystywana w policji i straży granicznej. Dogi używane są również do poszukiwania ludzi uwięzionych pod gruzami. Rzadziej wykorzystywane są jako psy stróżujące.

Dog argentyński to opanowany, silny pies, mało szczekający. Sprowokowany potrafi walczyć bezkompromisowo. Oddany swemu panu, czujny. Psy tej rasy są szybkie i silne, mają zdolność szybkiego uczenia się. Podczas pracy na polowaniu jest zmyślny, cichy i odważny.

Dog argentyński jest psem aktywnym i wymaga zapewnienia mu dostatecznej ilości zajęć ruchowych. Wymaga szybkiej socjalizacji od wczesnego okresu życia. Lubi zabawy ruchowe zarówno w wodzie jak i na lądzie.

DOG DE BORDEAUX

 Dog de Bordeaux

© Źródło: https://pixabay.com/en/dog-large-dogue-de-bordeaux-794785/, autor: JanDix, licencja: CC0 Public Domain

Dogue de Bordeaux to stara rasa francuska spokrewniona z mastifami, stąd też inna nazwa tego psa to mastif francuski. Jego krewnymi są najprawdopodobniej mastify angielskie oraz buldogi. Pies ten w przeszłości wykorzystywany był do walk psów oraz polowań.

Niegdyś pies do polowań, bojowy, obronny i stróżujący, obecnie pies rodzinny i stróżujący.

Współczesny dog z Bordeaux jest psem łagodnym, o zrównoważonym charakterze. Lubi towarzystwo dzieci. Podczas wychowywania trzeba zachować konsekwencję. Należy mu zapewnić odpowiednią ilość ruchu. Pies raczej dla doświadczonych właścicieli.

Popularność rasy poza Francją wzrosła po ukazaniu się w 1989 roku filmu "Turner i Hooch" z Tomem Hanksem. W Polsce stała się bardziej znana dzięki reklamom oraz serialowi "Rodzina zastępcza", gdzie jednym z bohaterów jest pies rasy dog de Bordeaux, "Śliniak".

DOG KANARYJSKI

 Dog kanaryjski

© Źródło: http://commons.wikimedia.org/wiki/File%3AKingo.jpg, By Smok Bazyli (Own work) [CC BY-SA 3.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)], via Wikimedia Commons

Dog kanaryjski (perro de presa canario, dogo canario) to rasa wyhodowana na Wyspach Kanaryjskich (Teneryfa i Gran Canaria) do stróżowania i pilnowania stad bydła oraz do walki z psami. Współcześnie jest trzymany jako pies pilnujący stad bydła i pies-towarzysz.

Nie bardzo wysoki (psy: 60 - 66 cm), ale krzepkiej budowy (pies waży 50 - 60 kg), o harmonijnych proporcjach. Duża, masywna głowa, silne szczęki, ciemnobrązowe oczy. Ciało jest dłuższe niż wysokość w kłębie, o głębokiej i szerokiej klatce piersiowej, mocnym zadzie i dobrze kątowanych kończynach. Sprawia wrażenie stabilnego i bardzo mocnego. Psy tej rasy poruszają się z lekką nonszalancją, czasem sprawiają wrażenie dużych kotów w kłusie. Nawet te potężnie zbudowane potrafią często zadziwić lekkością. Występują w dwóch kolorach – pręgowanym od jasno słomkowego i siwego w ciemne pręgi, przez rudy i brązowy, aż do niemal całkowicie czarnego, oraz płowym od piaskowego po intensywny pomarańcz, zawsze z czarną maską i niekiedy białymi znaczeniami.

Dog kanaryjski to pies zrównoważony i bardzo pewny siebie, cechujący się opanowaniem, umiejący zachować samokontrolę i powagę wobec zagrożenia. W przypadku zagrożenia reaguje szybko, odważnie, zdecydowanie i skutecznie. Wymaga prowadzenia przez osobę doświadczoną w układaniu psów bojowych, ze względu na skłonności do zachowań agresywnych. Jest to pies bardzo inteligentny, ale uparty, choć szkoli się łatwo. Instynktownie broni powierzonego mu terenu. Sprawdza sie jako pies-towarzysz, pies rodzinny, oddany swoim opiekunom, gotowy w każdej chwili stanąć w ich obronie.

DOG NIEMIECKI

 Dog niemiecki

© Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Dogge_Odin.jpg, [CC BY-SA 3.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)], via Wikimedia Commons

Rasa psa zaliczana do grupy molosów w typie doga, wyhodowana w Niemczech jako pies bojowy i do polowania na duże ssaki. Współcześnie jest użytkowana jako pies stróżujący, obronny lub pies-towarzysz.

Wyróżnia go potężna, ale zarazem zgrabna sylwetka, elegancka i dumna postawa. Zgodnie ze wzorcem FCI wzrost psa to co najmniej 80 cm, a suki - 72 cm. Wskazane jest jednak znaczne przekroczenie tych limitów.

Dogi występują w różnych umaszczeniach: żółte, pręgowane, błękitne (stalowa szarość z lekko niebieskawym połyskiem), czarne i arlekiny (biało-czarne) oraz merle - siwe z czarnymi łatami (niewystawowe).

Psy przyjazne, mocno przywiązane do właściciela, lubią dzieci. Wobec innych zwierząt domowych są tolerancyjne, pod warunkiem, że są od wczesnych lat przyuczane do ich obecności. Dogi niemieckie są powściągliwe i ostrożne wobec obcych.

Według "Księgi rekordów Ginnessa" najwyższym psem był dog niemiecki o błękitnym umaszczeniu o imieniu George, który 15 lutego 2010 roku mierzył 1,092 m w kłębie. Zmarł on 25.10.2013 w otoczeniu swojej rodziny, Amerykanów ze stanu Arizona. Od 25.10.2012 tytuł największego psa dzierży Zeus. Zeus jest 3-letnim dogiem niemieckim, który osiągnął wzrost 111,8 cm w kłębie.

DOGO SARDO

 Dogo Sardo

© Źródło: http://img1.fotoalbum.virgilio.it/v/www1-2/124/124342/199698/dogosardoreducida2-vi.jpg, licencja: CC

Dogo Sardo (ang. Sardinian Sheperd Dog), znany też jako dogo sardesco, cani pertiatzu, sorgolinu, pertigatzu, cani trinu beltigadu, jágaru - jest hodowany na Sardynii, gdzie wykorzystuje się go głównie do pilnowania stad. Poza Sardynią bardziej znany w innych krajach, niż we Włoszech.

Jest psem znacznych rozmiarów, wzrost średnio 56 - 68 cm, a pożądana waga to 35 - 50 kg. Jest mocnej, atletycznej budowy, silny i zwinny. Ma potężny kark i mocne łapy. Jego włos jest krótki, także szorstki (prawdopodobnie jest to odmiana w ramach rasy) o barwie rudo-płowej, szarej, czarnej lub pręgowanej. Porównywany jest z Cane Corso.

Jest używany do różnych zadań - do pilnowania dobytku, w tym zagród oraz stad owiec i bydła, także do polowań. W przeszłości prawdopodobnie brał udział w walkach psów, wykorzystywany był też jako pies bojowy.

Dogo Sardo, choć bardzo ceniony na Sardynii, nie jest oficjalnie uznaną rasą.

DOSA

 Dosa

© Źródło: http://retrieverman.net/tag/dosa/ - this work is licensed under a Creative Commons Attribution 3.0 Unported License.

Dosa (mastif koreański) to największa psia rasa w Korei Południowej. Został wyhodowany ok. roku 1800 w wyniku skrzyżowania azjatyckich i europejskich ras m.in. Tosa Inu i Dogue de Bordeaux. W późniejszym okresie do puli genetycznej dodano także mastifa angielskiego, buldoga angielskiego i mastiffa neapolitańskiego.

Jest potężny i masywny (psy - do 76 cm i 84 kg). Wyróżniają go charakterystyczne fałdy skórne i powolny chód. Włos dosy jest krótki, jedwabisty i lśniący. Może występować w kolorach: czekolada, mahoń i czerwień.

Mastif koreański jest psem łagodnym i wiernym. Jest inteligentny, więc jego szkolenie nie przysparza większych problemów. Dosa lubią być z ludźmi i są raczej przyjaźnie nastawione do obcych. Należą do tych, które chętnie pchają się swojemu opiekunowi na kolana.

<< poprzednia  1 2 3 4 5  następna >>